Dysplazja stawów, zarówno biodrowych, jak i łokciowych, to jedno z najczęstszych nieurazowych schorzeń  ortopedycznych u psów. Wczesne wykrycie tej choroby ma kluczowe znaczenie dla skutecznej profilaktyki i leczenia.
W tym artykule omówimy znaczenie wczesnej diagnostyki oraz rasy szczególnie narażone na tę przypadłość.

KIEDY PRZEPROWADZIĆ BADANIA W KIERUNKU DYSPLAZJI?

Optymalnym momentem na wczesną diagnostykę dysplazji u młodych psów większości ras jest wiek 3,5 – 4,5 miesiąca, natomiast u ras olbrzymich zaleca się badanie do około 5. miesiąca życia. Ten przedział wiekowy pozwala na zastosowanie małoinwazyjnych metod zapobiegawczych, które mogą znacząco zmniejszyć ryzyko rozwoju poważnych zmian w stawach.

Warto pamiętać, że w tak młodym wieku psy mimo zagrożenia rozwoju dysplazji mogą być całkowicie bezobjawowe. Ogólnie przyjętym mitem powielanym w wielu środowiskach jest przeświadczenie, że wystarczająca jest diagnostyka w momencie zakończenia wzrostu zwierzęcia. W tym okresie możemy jedynie potwierdzić wystąpienie dysplazji, ale niestety jest już za późno, żeby zapobiec temu schorzeniu.

RASY PREDYSPONOWANE DO DYSPLAZJI

Niektóre rasy psów mają genetyczne predyspozycje do dysplazji stawów. Do grupy tej należą przede wszystkim:

1. Duże i olbrzymie rasy psów:

• Owczarek niemiecki
• Bernardyn
• Owczarek kaukaski
• Labrador retriever
• Golden retriever
• Rottweiler
• Nowofundland
• Berneński pies pasterski
• Dog niemiecki
• Mastif
• Cane corso
• Mieszańce ras dużych i olbrzymich

2. Średnie rasy z predyspozycjami:

• Border collie
• Nova scotia duck tolling retriever
• Springer spaniel
• Buldog angielski

JAKIE BADANIA WARTO WYKONAĆ?

Diagnostyka dysplazji opiera się na kilku kluczowych kwestiach:

• Wywiad z opiekunem oraz badanie kliniczne
• Badanie palpacyjne w narkozie
• RTG stawów biodrowych, łokciowych oraz barkowych w odpowiednich projekcjach – pozwala ocenić kształt stawów i ich ewentualne schorzenia
• Badania dodatkowe (np. tomografia komputerowa, rezonans magnetyczny) – w zaawansowanych przypadkach mogą być konieczne do pełnej oceny stanu stawów.

DLACZEGO WCZESNA DIAGNOSTYKA JEST TAK WAŻNA?

Wczesne wykrycie nieprawidłowości daje możliwość zastosowania terapii profilaktycznych, takich jak:

• dobór odpowiedniego wysiłku fizycznego u szczeniąt,
• suplementacja wspierająca rozwój chrząstki stawowej,
• kontrola masy ciała i odpowiednia dieta,
• zabiegi wspomagające, np. terapia regeneracyjna,
• procedury operacyjne

Dzięki wczesnemu wykryciu i wdrożeniu działań prewencyjnych można znacząco poprawić jakość życia psa i uniknąć poważnych problemów zdrowotnych w przyszłości.

PODSUMOWANIE

Dysplazja stawów to poważne schorzenie, które można skutecznie diagnozować już u bardzo młodych psów. Właściciele ras predysponowanych powinni skonsultować się z weterynarzem w odpowiednim czasie, aby wykonać pierwsze badania diagnostyczne. Pamiętajmy, że nie diagnozujemy wyłącznie dysplazji bioder – równie ważna jest ocena stawów łokciowych.

Dzięki szybkiemu wykryciu problemu i wdrożeniu odpowiednich metod profilaktycznych możemy zapewnić naszym psom długie i zdrowe życie bez bólu.