Znieczulenie psów i kotów niejedno może mieć imię. Chociaż stan wymuszonego snu kojarzy nam się głównie ze znieczuleniem do zabiegów chirurgicznych, na co dzień anestezjolog zajmuje się także sedacją pacjentów do badań diagnostycznych i innych czynności lekarsko-weterynaryjnych, trzyma pieczę nad leczeniem bólu ostrego i przewlekłego, odpowiada za prawidłowy przebieg wybudzania pacjenta.
Każde znieczulenie przebiega inaczej. Nasze protokoły konstruujemy na podstawie indywidualnych potrzeb każdego z naszych pacjentów. W codziennej pracy korzystamy z różnych technik:
– znieczulenie wziewne z użyciem Izofluranu;
– protokoły TIVA (całkowite znieczulenie dożylne);
– protokoły PIVA (częściowe znieczulenie dożylne);
-techniki znieczuleń miejscowych, w tym blokady nerwów obwodowych i blokady centralne, zakładanie kateterów do ciągłego znieczulenia nasiękowego.
W trakcie zabiegów i badań śpiący pacjent znajduję się pod opieką lekarza lub technika anestezjologa, który zabezpiecza prawidłowy przebieg znieczulenia, z użyciem specjalistycznego sprzętu monitorującego, pozwalającego na ciągłe badanie:
– pracy elektrycznej serca – Elektrokardiografia (EKG);
– saturacji (wysycenia tlenem) krwi – pulsoksymetria;
– jakości wentylacji poprzez pomiar końcowo-wydechowego stężenie dwutlenku węgla – kapnometria;
– ciśnienia krwi w sposób nieinwazyjny – oscylometryczny, dopplerowski pomiar ciśnienia krwi;
– ciepłoty wewnętrznej ciała.
Dzięki szerokiemu monitoringowi właśnie, wraz z dostosowanymi protokołami znieczuleń, stosowaniu dopasowanej do potrzeb pacjenta płynoterapii oraz systemów ogrzewania pacjenta ciepłym powietrzem możliwe jest zapobieganie lub wczesne leczenie wielu powikłań związanych ze znieczuleniem i zabiegami, co czyni nasze znieczulenia wyjątkowo bezpiecznymi.
Decyzje na temat kwalifikacji do zabiegu i znieczulenia podejmowane są na podstawie szeregu badań zleconych w zależności od statusu klinicznego pacjenta. Absolutnym minimum diagnostycznym są podstawowe badania krwi (morfologia, podstawowe badanie biochemiczne), które lekarz może poszerzyć o np. pomiar stężenia hormonów tarczycy lub badania genetyczne. Niektórzy pacjenci wymagają także badania echokardiograficznego serca (ECHO), badania ultrasonograficznego (USG) lub badań radiograficznych (RTG). Po rzetelnym określeniu statusu pacjenta, lekarz kwalifikuje go do danej grupy w skali ASA (Amerykańskiego Stowarzyszenia Anestezjologów) lub zleca leczenie, mające na celu ustabilizowanie stanu.
– Znieczulenie pacjentów pediatrycznych i neonatalnych (młodych, bardzo młodych).
– Znieczulenie pacjentów geriatrycznych (w wieku starczym).
– Znieczulenie pacjentów z chorobami nerek.
– Znieczulenie pacjentów z wrodzonymi lub nabytymi chorobami serca.
– Znieczulenie pacjentów z cukrzycą.
– Znieczulenie pacjentów z chorobą Cushinga.
– Znieczulenie pacjentów z chorobą Addisona.
– Znieczulenie pacjentów onkologicznych.
– Znieczulenie pacjentów z chorobami wątroby.
– Znieczulenie pacjentów cierpiących na padaczkę.
– Znieczulenie pacjentów po urazach.
– Znieczulenie pacjentów z niedoczynnością lub nadczynnością tarczycy.
– Znieczulenie pacjentów ras brachycefalicznych.
– Znieczulenie pacjentów z zapadem tchawicy i innymi nieprawidłowościami w obrębie układu oddechowego.
– Znieczulenie pacjentów w stanach zagrożenia życia.
– Znieczulenie pacjentów do zabiegu cesarskiego cięcia.
Przeprowadzamy znieczulenie różnorodnych gatunków zwierząt, bazując na najnowszej wiedzy zoologicznej, fizjologicznej i anestezjologicznej, tak by nasze protokoły i postępowanie było dostosowane do mniej lub bardziej subtelnych różnic gatunkowych zwierząt futerkowych i gryzoni (m.in. tchórzofretki, króliki, szynszyle, kawie domowe, koszatniczki, chomiki, myszki, lotopałanki) zwierząt dzikich (m.in. serwale, lemury, surykatki) i gadów (m. in. kameleony, agamy, legwany, gekony, żółwie, węże). Mając na uwadze ich wyjątkowe metabolizmy, odmienną od piso-kociej naturę, a także udowodnioną poprzez badania wyższą śmiertelność w okresie okołozabiegowej, używamy dodatkowych metod zapewnienia bezpiecznego procesu znieczulenia.
Każdy z pacjentów po znieczuleniu trafia do swojego kojca, gdzie we własnym tempie może wrócić do stanu pełnej świadomości. Przypisany indywidualnie do pacjenta technik weterynarii dba o to by każdy z pacjentów miał zapewnioną odpowiednią płynoterapię, dostateczne leczenie przeciwbólowe, materac oraz materiały ochronne zabezpieczające przed utratą ciepła lub systemy aktywnego dogrzewania, jeśli to możliwe zostają wyprowadzeni na spacer i otrzymują wysokiej jakości posiłek. W trakcie wybudzania pacjenci mają monitorowane parametry fizjologiczne, włącznie z badaniem skali bólu. Regularna ocena stanu pacjenta pozwala lekarzowi na prawidłowe prowadzenie leczenia, lub podjęcie uargumentowanej decyzji na temat wypisania pacjenta lub konieczności hospitaizacji.